Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ
Το 2ο Δημοτικό είναι το αρχαιότερο Σχολείο της πόλης των Χανίων. Ιδρύθηκε πριν την επανάσταση του 1866, στη συνοικία Τοπανά στην αυλή της οικίας Κατελούζου.
Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, λειτουργούσε ως «Σχολείον Κορασίων». Πρώτη δασκάλα και ιδρύτρια του σχολείου, ήταν η Αικατερίνη Κλωγιαννοπούλου σύζυγος Σπυρίδωνος Μεγαλωνάκη.
Το 1868, όταν αποπερατώνεται ο ναός των Εισοδίων, σημερινή Μητρόπολη ή Τριμάρτυρη, το σχολείο συνέχισε τη λειτουργία του στη ΝΑ γωνιά της αυλής του ναού.
Στην επανάσταση του 1897 το κτίριο καταστρέφεται, όταν οι Τούρκοι τη νύχτα της 23ης προς 24η Ιανουαρίου 1897 πυρπόλησαν τη χανιώτικη συνοικία.
Ο Τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος ο Β΄ έδωσε εντολή να ανοικοδομηθεί ο ναός του Προφήτη Ηλία και το σχολείο της πόλης, μετά τα γεγονότα της 21ης Φεβρουαρίου, όπου μία βόμβα κατέστρεψε τη στέγη του ναού Προφήτη Ηλία και μία άλλη σκότωσε ναύτες του θωρηκτού.
Το νέο διδακτήριο, το σπουδαιότερο τότε της πόλης για το μέγεθος και την ωραιότητά του, σχεδιάσθηκε από το μηχανικό Ν. Σαλιβέρο και περιλάμβανε δύο πτέρυγες που τις χώριζε πλακόστρωτη αυλή. Η μια πτέρυγα ήταν το Επισκοπείο και η άλλη Παρθεναγωγείο, γραφεία της Δημογεροντίας, της Εφορείας καθώς και εμπορικά καταστήματα και «καταγωγείον».
Το 1888, το σχολείο ονομαζόταν «Ελληνικόν Δημοτικόν Παρθεναγωγείον Χανίων» με διευθύντρια τη Χρυσάνθη Θεοδωράκη. Το 1890 το μετονομάζεται σε «Παρθεναγωγείον Χανίων» με διευθύντρια την Ελένη Δρανδάκη – Ξυλινάκη. Το 1892 το Παρθεναγωγείο φέρεται ως μέρος του «Ελληνικού Σχολείου» στην Α΄ τάξη.
Κατά την περίοδο της νέας Κρητικής Πολιτείας, το νεόκτιστο σχολείο εξοπλίστηκε με τελευταίου τύπου εποπτικά μέσα διδασκαλίας και εκλεκτό έμψυχο δυναμικό. Την 7η Οκτωβρίου 1899 έγινε τετρατάξιο και μέσα στο ίδιο σχολικό έτος, 1899-1900, προήχθη σε «Ανώτερον Χριστιανικόν Παρθεναγωγείον» με διευθύντρια πάλι την Ελένη Δρανδάκη.
Το έτος 1901-1902 το δημοτικό σχολείο χωρίστηκε από το ανώτερο και ονομάστηκε «Δημοτικόν Παρθεναγωγείον εν Χανίοις», τη δε διεύθυνσή του ανέλαβε η Χριστίνη Νικολούδη. Το 1902-1903, χρονιά κατά την οποία η Νικολούδη ανέλαβε τη διεύθυνση του «Ανωτέρου Παρθεναγωγείου», διευθύντρια αναλαμβάνει η Ζαχ. Βουράκη μέχρι το 1912, όπου το σχολείο ονομάζεται «Ανώτερον Δημοτικόν Σχολείον Θηλέων». Το 1913 το σχολείο προάγεται σε εξατάξιο με τον τίτλο «Α΄ Εξατάξιον Δημοτικόν Σχολείον Θηλέων» όπου μετατίθεται και αναλαμβάνει διευθύντρια μέχρι το 1950 η Μαρίνα Λεκανίδου.
Το 1930 τα σχολεία γίνονται μικτά και μετονομάζεται σε «2ον Δημοτικόν Σχολείον Χανίων» συνεχίζοντας τη λειτουργία του στο ΝΑ μέρος της αυλής του ναού των Εισοδίων.
Το φθινόπωρο του 1941 το διδακτήριο βομβαρδίζεται και οι μαθητές αναγκάζονται να κάνουν μάθημα πάλι στους μισοκατεστραμμένους ναούς.
Η Διεύθυνση του Σχολείου και η Σχολική Εφορεία κάνουν τις απαραίτητες επισκευές, της εισόδου, του διαδρόμου και μιας αίθουσας. Ακόμη όσοι μπορούσαν να συνεισφέρουν οικονομικά συμπλήρωσαν τα απαραίτητα χρήματα και η καταστραμμένη στέγη, ο υπόλοιπος διάδρομος και δυο μεγάλες αίθουσες επισκευάζονται.
Το διδακτήριο αυτό συστεγάζει το 1ον , το 2ον και το 7ον Δημοτικά Σχολεία, τα οποία ενώθηκαν προσωρινά και τέσσερα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, εξαιτίας της κατάληψης των διδακτηρίων τους από τους Γερμανούς κατακτητές.
Με την απελευθέρωση η στέγη του διδακτηρίου άρχισε να καταρρέει και το 2ο βρίσκει στέγη στο 4ο Δημοτικό, ΒΔ του Δημοτικού Κήπου, δίπλα στο στάδιο «Έλενα Βενιζέλου».
Το στεγαστικό πρόβλημα απασχολούσε σοβαρά το προσωπικό και τους γονείς του σχολείου. Οι εκκλήσεις προς το αρμόδιο υπουργείο δεν ευοδώνονται γιατί «το Υπουργείον δεν ανεγείρει αλλά αποπερατώνει σχολεία».
Οι μητέρες του σχολείου προσπαθούσαν με εράνους να θεμελιώσουν το νέο διδακτήριο ούτως ώστε το υπουργείο να το αποπερατώσει. Τότε παρουσιάζεται ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (1946-1955) κ. Μαντζαβίνος Γεώργιος και υπόσχεται βοήθεια από «τον έρανο του Βασιλιά υπέρ των συμμοριοπλήκτων της Βορείου Ελλάδος». Ψηφίζονται δε 400 εκατομμύρια για την ανέγερση νέου διδακτηρίου.
Το μοναδικό οικόπεδο που υπήρχε, παραχωρήθηκε δωρεάν από το Δήμο Χανίων, με το υπ’ αριθμόν 10217/10-3-1950 πωλητήριο συμβόλαιο, για το σκοπό αυτό στην περιφέρεια του σχολείου στο ΝΔ άκρο του Ενετικού Φρουρίου.
Επίσης δωρίζεται από το Σκοπευτικό Σύνδεσμο «Εθνική Άμυνα» προς τη Σχολική Εφορεία, με το υπ’ αριθμόν 10244/31-3-1950 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Εμμανουήλ Κονταδάκη, ο κωνοειδής λόφος (προμαχώνας) απέναντι από το οικόπεδο του σχολείου, στη Ρωσική Ντάμπια γνωστός ευρύτερα ως «Τρουλλί» ή «Τρούλλος». Η δωρεά προέβλεπε να ισοπεδωθεί ο λόφος και ένα μέρος του να παραχωρηθεί στην Προοδευτική Ένωση Γυναικών Ν. Χανίων για εγκατάσταση κοινωφελών ιδρυμάτων όπως: Επαγγελματική Σχολή Γυναικών, Παιδικό ή Βρεφικό Σταθμό προς εξυπηρέτηση των πτωχότερων συνοικιών Εβραϊκής και Νέας Χώρας.
Το οικόπεδο όμως είχε καταληφθεί από αστέγους της βομβαρδισμένης από τους Γερμανούς πόλης. Με κίνδυνο επιστροφής του κονδυλίου ανέγερσης κατά την επίσκεψη στην πόλη του Υπουργού Ανοικοδομήσεως (1949) κ. Γκλαβάνη Ιωάννη, μετά την αίτηση βοηθείας από τη διεύθυνση του σχολείου, διατάσσει τη διάθεση οικοδομικών υλικών, τούβλων και ξυλείας, για ανέγερση οικίσκων προς μεταστέγαση των 25 οικογενειών.
Παρόλο που τα οικοδομικά υλικά ήταν ανεπαρκή με τη χρηματική βοήθεια 1,5 εκατομμυρίου δραχμών, 5 εκατομμυρίων του Εφεδρικού Ταμείου και 8 εκατομμυρίων του Δήμου ανοικοδομούνται 25 οικίσκοι με χωρητικότητα ανάλογη των μελών της οικογενείας εκάστου αστέγου στο δυτικό μέρος του φρουρίου. Έτσι το οικόπεδο απελευθερώθηκε.
Το Σεπτέμβρη του 1950 μετά τις επίπονες προσπάθειες πολλών χρόνων ετέθη ο θεμέλιος λίθος, ενώ στις 15 Οκτωβρίου 1951 γίνονται πανηγυρικά τα εγκαίνια του νεότευκτου διδακτηρίου παρουσία των Βασιλέων της Ελλάδος Παύλου Α΄ και Φρειδερίκης, πλήθους επισήμων, κλήρου και λαού. Εξ αυτού του γεγονότος είναι ευρύτερα γνωστό στα Χανιά, ως «Σχολείο της Βασίλισσας».
Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, λειτουργούσε ως «Σχολείον Κορασίων». Πρώτη δασκάλα και ιδρύτρια του σχολείου, ήταν η Αικατερίνη Κλωγιαννοπούλου σύζυγος Σπυρίδωνος Μεγαλωνάκη.
Το 1868, όταν αποπερατώνεται ο ναός των Εισοδίων, σημερινή Μητρόπολη ή Τριμάρτυρη, το σχολείο συνέχισε τη λειτουργία του στη ΝΑ γωνιά της αυλής του ναού.
Στην επανάσταση του 1897 το κτίριο καταστρέφεται, όταν οι Τούρκοι τη νύχτα της 23ης προς 24η Ιανουαρίου 1897 πυρπόλησαν τη χανιώτικη συνοικία.
Ο Τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος ο Β΄ έδωσε εντολή να ανοικοδομηθεί ο ναός του Προφήτη Ηλία και το σχολείο της πόλης, μετά τα γεγονότα της 21ης Φεβρουαρίου, όπου μία βόμβα κατέστρεψε τη στέγη του ναού Προφήτη Ηλία και μία άλλη σκότωσε ναύτες του θωρηκτού.
Το νέο διδακτήριο, το σπουδαιότερο τότε της πόλης για το μέγεθος και την ωραιότητά του, σχεδιάσθηκε από το μηχανικό Ν. Σαλιβέρο και περιλάμβανε δύο πτέρυγες που τις χώριζε πλακόστρωτη αυλή. Η μια πτέρυγα ήταν το Επισκοπείο και η άλλη Παρθεναγωγείο, γραφεία της Δημογεροντίας, της Εφορείας καθώς και εμπορικά καταστήματα και «καταγωγείον».
Το 1888, το σχολείο ονομαζόταν «Ελληνικόν Δημοτικόν Παρθεναγωγείον Χανίων» με διευθύντρια τη Χρυσάνθη Θεοδωράκη. Το 1890 το μετονομάζεται σε «Παρθεναγωγείον Χανίων» με διευθύντρια την Ελένη Δρανδάκη – Ξυλινάκη. Το 1892 το Παρθεναγωγείο φέρεται ως μέρος του «Ελληνικού Σχολείου» στην Α΄ τάξη.
Κατά την περίοδο της νέας Κρητικής Πολιτείας, το νεόκτιστο σχολείο εξοπλίστηκε με τελευταίου τύπου εποπτικά μέσα διδασκαλίας και εκλεκτό έμψυχο δυναμικό. Την 7η Οκτωβρίου 1899 έγινε τετρατάξιο και μέσα στο ίδιο σχολικό έτος, 1899-1900, προήχθη σε «Ανώτερον Χριστιανικόν Παρθεναγωγείον» με διευθύντρια πάλι την Ελένη Δρανδάκη.
Το έτος 1901-1902 το δημοτικό σχολείο χωρίστηκε από το ανώτερο και ονομάστηκε «Δημοτικόν Παρθεναγωγείον εν Χανίοις», τη δε διεύθυνσή του ανέλαβε η Χριστίνη Νικολούδη. Το 1902-1903, χρονιά κατά την οποία η Νικολούδη ανέλαβε τη διεύθυνση του «Ανωτέρου Παρθεναγωγείου», διευθύντρια αναλαμβάνει η Ζαχ. Βουράκη μέχρι το 1912, όπου το σχολείο ονομάζεται «Ανώτερον Δημοτικόν Σχολείον Θηλέων». Το 1913 το σχολείο προάγεται σε εξατάξιο με τον τίτλο «Α΄ Εξατάξιον Δημοτικόν Σχολείον Θηλέων» όπου μετατίθεται και αναλαμβάνει διευθύντρια μέχρι το 1950 η Μαρίνα Λεκανίδου.
Το 1930 τα σχολεία γίνονται μικτά και μετονομάζεται σε «2ον Δημοτικόν Σχολείον Χανίων» συνεχίζοντας τη λειτουργία του στο ΝΑ μέρος της αυλής του ναού των Εισοδίων.
Το φθινόπωρο του 1941 το διδακτήριο βομβαρδίζεται και οι μαθητές αναγκάζονται να κάνουν μάθημα πάλι στους μισοκατεστραμμένους ναούς.
Η Διεύθυνση του Σχολείου και η Σχολική Εφορεία κάνουν τις απαραίτητες επισκευές, της εισόδου, του διαδρόμου και μιας αίθουσας. Ακόμη όσοι μπορούσαν να συνεισφέρουν οικονομικά συμπλήρωσαν τα απαραίτητα χρήματα και η καταστραμμένη στέγη, ο υπόλοιπος διάδρομος και δυο μεγάλες αίθουσες επισκευάζονται.
Το διδακτήριο αυτό συστεγάζει το 1ον , το 2ον και το 7ον Δημοτικά Σχολεία, τα οποία ενώθηκαν προσωρινά και τέσσερα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, εξαιτίας της κατάληψης των διδακτηρίων τους από τους Γερμανούς κατακτητές.
Με την απελευθέρωση η στέγη του διδακτηρίου άρχισε να καταρρέει και το 2ο βρίσκει στέγη στο 4ο Δημοτικό, ΒΔ του Δημοτικού Κήπου, δίπλα στο στάδιο «Έλενα Βενιζέλου».
Το στεγαστικό πρόβλημα απασχολούσε σοβαρά το προσωπικό και τους γονείς του σχολείου. Οι εκκλήσεις προς το αρμόδιο υπουργείο δεν ευοδώνονται γιατί «το Υπουργείον δεν ανεγείρει αλλά αποπερατώνει σχολεία».
Οι μητέρες του σχολείου προσπαθούσαν με εράνους να θεμελιώσουν το νέο διδακτήριο ούτως ώστε το υπουργείο να το αποπερατώσει. Τότε παρουσιάζεται ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (1946-1955) κ. Μαντζαβίνος Γεώργιος και υπόσχεται βοήθεια από «τον έρανο του Βασιλιά υπέρ των συμμοριοπλήκτων της Βορείου Ελλάδος». Ψηφίζονται δε 400 εκατομμύρια για την ανέγερση νέου διδακτηρίου.
Το μοναδικό οικόπεδο που υπήρχε, παραχωρήθηκε δωρεάν από το Δήμο Χανίων, με το υπ’ αριθμόν 10217/10-3-1950 πωλητήριο συμβόλαιο, για το σκοπό αυτό στην περιφέρεια του σχολείου στο ΝΔ άκρο του Ενετικού Φρουρίου.
Επίσης δωρίζεται από το Σκοπευτικό Σύνδεσμο «Εθνική Άμυνα» προς τη Σχολική Εφορεία, με το υπ’ αριθμόν 10244/31-3-1950 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Εμμανουήλ Κονταδάκη, ο κωνοειδής λόφος (προμαχώνας) απέναντι από το οικόπεδο του σχολείου, στη Ρωσική Ντάμπια γνωστός ευρύτερα ως «Τρουλλί» ή «Τρούλλος». Η δωρεά προέβλεπε να ισοπεδωθεί ο λόφος και ένα μέρος του να παραχωρηθεί στην Προοδευτική Ένωση Γυναικών Ν. Χανίων για εγκατάσταση κοινωφελών ιδρυμάτων όπως: Επαγγελματική Σχολή Γυναικών, Παιδικό ή Βρεφικό Σταθμό προς εξυπηρέτηση των πτωχότερων συνοικιών Εβραϊκής και Νέας Χώρας.
Το οικόπεδο όμως είχε καταληφθεί από αστέγους της βομβαρδισμένης από τους Γερμανούς πόλης. Με κίνδυνο επιστροφής του κονδυλίου ανέγερσης κατά την επίσκεψη στην πόλη του Υπουργού Ανοικοδομήσεως (1949) κ. Γκλαβάνη Ιωάννη, μετά την αίτηση βοηθείας από τη διεύθυνση του σχολείου, διατάσσει τη διάθεση οικοδομικών υλικών, τούβλων και ξυλείας, για ανέγερση οικίσκων προς μεταστέγαση των 25 οικογενειών.
Παρόλο που τα οικοδομικά υλικά ήταν ανεπαρκή με τη χρηματική βοήθεια 1,5 εκατομμυρίου δραχμών, 5 εκατομμυρίων του Εφεδρικού Ταμείου και 8 εκατομμυρίων του Δήμου ανοικοδομούνται 25 οικίσκοι με χωρητικότητα ανάλογη των μελών της οικογενείας εκάστου αστέγου στο δυτικό μέρος του φρουρίου. Έτσι το οικόπεδο απελευθερώθηκε.
Το Σεπτέμβρη του 1950 μετά τις επίπονες προσπάθειες πολλών χρόνων ετέθη ο θεμέλιος λίθος, ενώ στις 15 Οκτωβρίου 1951 γίνονται πανηγυρικά τα εγκαίνια του νεότευκτου διδακτηρίου παρουσία των Βασιλέων της Ελλάδος Παύλου Α΄ και Φρειδερίκης, πλήθους επισήμων, κλήρου και λαού. Εξ αυτού του γεγονότος είναι ευρύτερα γνωστό στα Χανιά, ως «Σχολείο της Βασίλισσας».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πληκτρολογήστε το σχόλιο σας και επιλέξτε από την Λίστα, την Επιλογή 'Ανώνυμος' σε περίπτωση που δεν είστε εγγεγραμμένος χρήστης.